دلــــمـ لبخنـــــدت رآ می خوآهــد

  

یک

دو

سـﮧ...

ستـ ـآرهـ هآ را نمے شمــآرمـ !!

کــﮧ تو تنهــآ

ستــآره

آسمـــآלּ قلـ♥ـب منـے...   

ثـــآنیـﮧ ـهـآے نبـودنتــ رآ مے شمــآرمـ

کـــﮧ تمــآمے نــدآرند... 

 

این روزا...

موهای آشفته مــن

و یادگاری قشنگ تــــــو

چه عاشقانه همدیگرو در آغوش گرفتند...!

 

دلــــمـ لبخنـــــدت رآ می خوآهــد 

از همـــآن لبخنـــــد هآیی که وقتی نگـــآهمـــآن 

 در همـ گرهـ می خورد

نثــآر چشـــمـ هــآیمــ می کنـــی...

  

نـہ نمـےدآنـے !

هیچکس نمـےدآند...

پشت این چهره ی آرام در دلم چـہ مـےگذرد...

این آرامش ِ ظاهــر و این دل ِ نـا آرام ،

چقدر خستـہ ام مـےکند ... 

  

من از زمستـــــآטּ تنهـــآییـــ میـ ترســـمـ

گرمیـ دستـــآטּ مهــربـآنتــ رآ

از دستــهـآیمــ دریغــ نکـטּ

و بهــآر آغوشتــ رآ بهـ مــטּ ببخشــ

بگــذآر قلبــ یخــزدهـ ام از نو جـــوآنهـ زند...

                          

    
   

  این تب و لرز ها... 

تمامش بهانه است...!!!

تا شاید لحظه ای دستت را بر پیشا نی ام بگذاری...!!!

و حس کنم مالک تمام دنیا شده ام...!!!!